Z czego wynika niesamowitość ruchomych wydm koło Łeby?

Słowiński Park Narodowy to jeden z 23 parków narodowych znajdujących się w Polsce. Datą jego utworzenia jest 1 stycznia 1967 roku, a symbolem tego parku jest mewa srebrzysta. Ten park znajduje się w środkowej części polskiego wybrzeża, a dokładnie w województwie pomorskim.

Jego granice obejmują m.in. Mierzeję Łebską, Nizinę Gardeńsko-Łebską, a także kilka jezior wśród, których są dwa jeziora przybrzeżne – Jezioro Łebsko oraz Jezioro Gardno. Słowiński Park Narodowy charakteryzuje się przymorskimi jeziorami, łąkami, borami oraz lasami, a szczególną uwagę przyciąga przyroda nieożywiona, czyli wędrujące wydmy. Całkowita powierzchnia parku to prawie 330 km².

Ruchome wydmy koło Łeby

Ruchome wydmy Słowińskiego Parku Narodowego rozpościerają się na mierzei łebskiej między Morzem Bałtyckim a Jeziorem Łebskim i stanowią prawie 500 ha, jednakże do turystów udostępniony jest tylko niewielki obszar. Jest to bowiem spowodowane ochroną tych terenów, ponieważ nadmierne wycieczki i ingerencja człowieka mogłyby zniszczyć to, co stworzyła natura i następne pokolenia nie mogłyby cieszyć się tym niesamowitym widokiem.

Nazwa „ruchome wydmy” wynika z procesów, jakie tam zachodzą. Mianowicie każdego roku wydmy przesuwają się o kilka metrów na wschód. Jest to spowodowane zachodnim wiatrem, które tam stale wieje i za jego sprawą ziarna piasku przesuwają się ku wschodowi. Wynika z tego także kształt wydm, czyli długi i łagodny zachodni stok oraz stromy stok wschodni. Ten zachodni wiatr powoduje także to, że co roku wydmy zasypują i stale pomniejszają powierzchnię Jeziora Łebskiego.

Takie dynamiczne procesy tworzenia oraz niszczenia, które zachodzą w Słowińskim Parku Narodowym spowodowały, że wiosną 2016 roku został odsłonięty martwy las, który był zasypany prawdopodobnie kilka tysięcy lat temu przez wydmy.

One thought on “Z czego wynika niesamowitość ruchomych wydm koło Łeby?

Dodaj komentarz